facebook

    დარწმუნებული ვარ ძალიან ბევრი პოსტი დაწერილა ამ თემაზე და ბევრიც დაიწერება, მაგრამ ამჯერად მე მინდა გაგანდოთ ჩემი გულისტკივილი.

facebook-ი დღეს საქართველოში ისევე როგორც მთელს სამყაროში, ერთ-ერთი (მაგრამ ალბათ მაინც უფრო ერთადერთი) ყველზე პოპულარული სოციალური ქსელია, მაგრამ მგონი უფრო მართებული იქნება, თუ ვიტყვით, პარალელური სამყარო. facebook-ით ვიძინებთ და facebook-ით ვიღვიძებთ. ( აქვე დავსძენ, რომ ძალიან მშურს იმ ადამიანთა მცირე პროცენტისა, რომლებსაც ან საერთოდ არ გააჩნიათ facebook-ი, ან მისი ძალიან იშვიათი სტუმრები არიან)

ეს არის ვირტუალური სამყარო რომელიც გართმევს უამრავ დროს, გაძლევს ყველაფრის საშუალებას და ასევე გზღუდავს. facebook-ში შეგიძლია იყო ( ნუ რათქმაუნდა ისევე როგორც ყველგან ვირტუალურ სივრცეში) ის ვინც გაგიხარდება. უფრო ხშირად ეს უბრალოდ შენთვის სასურველი ინფორმაციის გავრცელების საუკეთესო, მარტივი და თითქოსდა შენგან დამოუკიდებელი საშუალებაა. მაგალითად გადაიღე ახალი ფოტო, რომლის დემონსტრირებაც გინდა შენი friend-ებისთვის, მაგრამ არა პირდაპირი გზით. რამდენიმე წამი, ერთი share და საქმეც გაკეთებულია. მერე უამრავი პირფერი კომენტარი, გამაღიზიანებელი ლაქუცი და " ჩემი ჩემი ჩემი კრასავიცა"-ს ყვირილი მარჯვნივ მარცხნივ.

რათeქამუნდა facbook-ი დადებითი თვისებებითაც არის დაჯილდოვებული მშობელი მამისა (mark zuckerberg) და ეგზომ დიდი შემოქმედებითი კოლექტივის მიერ. (ჩამოთვლას არ დავიწყებ, დარწმუნებული ვარ ჩემზე კარგად იცით)

მაგრამ, მე მაწუხებს ეს საოცარი დამოკიდებულება ჰაერის მსგავსს გამჭვირვალობაზე, რომელიც ძაბრივით მიწოვს და მაიძულებს დავექვემდებარო..... მას მერე რაც facebook-ის მომხმარებელი ვარ, მისი სტრუქტურა, შიგთავსი და ვიზუალი ბევრჯერ შეიცვალა, ბევრჯერაც დავიბენი და გავბრაზდი მაგრამ რა, დღემდე მისი აქტიური მომხმარებელი ვარ რაც დიდად სახარბიელო არ არის
.
       არაერთხელ (ჩემდა სამწუხაროდ) გადავყრივარ გარდაცვლილი ადამიანის facebook-ს,სადაც მის wall-ზე სხვადასხვა ადამიანები წერდნენ სამძიმრის წერილებს, დებდნენ სევდიან სიმღერებს და სხვა მსგავსი მარაზმით მოიხსენიებდნენ დაღუპულს. ( ალბათ ნაკლებ თემატურად მაგრამ მაინც უნდა ჩავურთო, მარტო ის ისტორია რად ღირს, დედამ რო ფერმის მოსავლის აღების გადამკიდე შვილი მოკლა შიმშილით). მაფიქრებს უკვე ეს facebook-ი.... მეშინია მეც არ გავაფრინო......


ისმის კითხვა: ბევრია ჩესმ დღეში??? პასუხი: დიახ. მაგრამ ამ "ბევრიდან" ძალიან ცოტას აწუხებს ეს ფაქტი. (მეც მათ შორის ვიყავი სანამ არ მივხვდებოდი რომ  facebookომანია დამემართა)
facebook-მა ჩაძირა ოდნოკლასნიკები ( რაც მე მაპატიეთ და საოცრად მახარებს) ჩაძირა skype,  yahoo ( ნუ იგი აგერ უკვე მერამდენე წელია ქართულ რეალობაში ჩაიძირა მაგრამ მაინც...) msn და  სხვა.

არ შემედავოთ, ჩაძირა. მე პირადად მართლა თვეში ერთხელ თუ შევალ skype-ში, ისიც თუ ვიღაცას რაღაც საქმე აქვს.

დიახ, მე მქვია ნინა შმიდტი  და მე  facebook დამოკიდებული ვარ.