19.9.11

odyssey ანუ დაუვიწყარი შოუ თბილისსში


თითოეული პოსტის დაწყებისას გინდა რომ ის წინამორბედებზე და ამბიციების მოზღვავების შემთხვევაში-ყველა სხვის პოსტზე საუკეთესო იყოს, თუმც ეს ნამეტანია ჩემი აზრით :)))

დღეს მინდა გაგიზიაროთ ჩემი შთაბეჭდილებები სპექტაკლ " ოდისეას" შესახებ. ეს იყო ყველაზე მარტივი სპექტაკლი რაც ცხოვრებაში მინახავს, ურთულესი სცენარით და შესრულებით. მივყვეთ თანმიმდევრობით.

საღამოს 5 საათსა და 45 წეუთზე თბილისის დროით, დედაჩემის ნერვიული ზარი გაისმა ჩემს ტელეფონზე. "ალო"-ს თქმა და "ჩქარა ჩაიცვი და გამოვარდი მუსიკის და დრამის თეატრშიო" ერთი იყო. დავნებდი და გავეშურე მოლიდინით აღვსილი თეატრისკენ.

ადგილზე მისულს დამხვდა შავი, უსახური სცენა ყოველგვარი დეკორაციის გარეშე. შავივე ფარდებით, დაბნეული კაპელდინერებითა და ჯუჯღუნა დამლაგებლით "აქ ნუ დადიხართ ეხლა მოვწმინდე" (გეგონება ჩემი ბრალი იყოო იქამდე რომ რატომღაცდა არ მოწმინდა). მოკლედ.....

დაიწყო სპექტაკლი და მეც მოვემზადე რაღაც განსაკუთრებულისთვის. მინდა აღვნიშნო რომ მივიღე კიდეც. ბრიტანელი მსახიობის მონო წარმოდგენამ შემძრა და დამიმონა. george mann-ი საათი და ათი წუთის განმავლობაში იდგა სრულიად შიშველ სცენაზე, ყველანაირი მუსიკისა თუ დეკორაციია-განათებების გარეშე და ასრულებდა მთხრობელის, ოდისევსისა და ყველა ამ მითში არსებული პერსონაჟის როლს, ისე რომ გული დამწყდა სპექტაკლის დასრულებისას და ჩემს გვერდით მჯდომ ამხანაგს გადავულაპარაკე: " რა მაგარი იყო, არ მეყოთქო"


რათქმაუნდა დარბაზში მოიძებნენ ნამდვილი "გრუზინებიც", რომლებმაც თქვეს ეს რა იყო, ამას ჩვენც ხომ შევძლებდითთო, რაზეც მე კარგი ბოქსიორივით გავიაჩე და ვიღაცამ იქვე მიმაყუჩა ქეჩოში ხელის ჩავლებით (როგორც მოგვიანებით გაირკვა, ეს ვიღაც დედაჩემი იყო).

ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, ჯორჯს იგივე გეორგს, იგივიე გიორგის ანუ საბოლოოდ george mann-s წლის საუკეთესო მსახიობად, უნიჭიერეს ადამიანად და უბრალოდ კარგ პიროვნებად ვაღიარები (ამ უკანასკნელში მის დასსთან ვახშმობის შემდეგ დავრწმუნდი ფესტივალის სპონსორ კლუბში)

აი ასეთი იყო დღევანდელი დღე. მე, უაზროდ კმაყოფილი და უზომოდ შეყვარებული გიორგიზე დავბრუნდი სახლში და სწრაფ რეჟიმში გაგიზიარეთ ეს ყოველივე. რამდენად კარგად ეს კიდევ საკითხავია, მაგრამ როგორც უნიჭო ხუმრობის მოყოლისას უყვართ ხოლმე თქმა:" ეს უნდა გენახა"-ო, მართლაც, იქ უნდა ყოფილიყავით და ეს უნდა გენახათ!!! :))))

4 comments:

  1. ისე მოყევი, მგონია მეც ვესწრებოდი იმ სპექტაკლს. იშვიათად მშურს ხოლმე– ეხლა ის იშვიათი მომენტია. უმაგრესი დედა გყავს. respect! :)

    ReplyDelete
  2. ჯეიმს ჯოისი

    ReplyDelete
  3. მიხარია რომ კითხულობ და უფრო მეტად მიხარია რომ მოგწონს ჩემი ბლოგი :) რეზი

    ReplyDelete
  4. getanxmebi ni,(" რა მაგარი იყო, არ მეყოთქო") mec egeti shegrdzneba damrcha spektaklis yurebis shemdeg, martla dzalian kai iyo da ar mindoda rom damtavrebuliyo :) :* :*

    ReplyDelete