22.9.11

სექსი-სიყვარულის ერთ-ერთი განშტოება, თუ გამრავლების უფლისგან ბოძებული საშუალება.



რატომღაც დღეს ჩემთვის უჩვეულოდ ადრე დავბრუნდი სახლში და პირველი სამზარეულოს მივადექი. ვიცოდი, მაცივარში ცივი რძე მელოდებოდა. სამწუხაროდ ორი გულდასაწყვეტი რამ მოხდა. 1-რძე აღარ დამხვდა და 2-ბოლო ხმაზე აღრიალებულ ტელევიზორში დიანა ჯოჯუა და ზაალ უდუმაშვილი გაღიმებულები გავიდნენ კადრიდან და ტრაგიკული სახის უბადლო ავტორ-შემსრულებებლი მაია ასათიანი შემოიჭრა ტელე-სივრცეში.

რძის გარეშე დარჩენილმა ვიფიქრე, ყავას მაინც მოვიდუღებდქო და ასე სევდიანად ჩამოვდექი გაზქურასთან. პარალელურად "პროფილი"-ს ხმა მესმოდა და ამ მოსმენა მოსმენაში დამაინტერესა. ( რაც ჩემთვის მართლა არადამახასიათებელია)

თემის სახელი ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ ძირითადად სექსზე საუბრობდნენ. გულში გავიფიქრე, ვა ყოჩაღ მაიათქო, ბევრი ვერ გაბედავდა ამ თემის გაშუქებას ( სამწუხაროდ და სამწუხაროდ!!!!!) და სწორედაც რომ მართალი ვიყავი.

გადაცემა სტილისტურად აბსოლუტურად სწორად იყო აწყობილი, იყვნენ სექსოლოგები, გინეკოლოგები, უბრალოდ სექსით გატაცებული და მასზედ შეყვარებული ადამიანები, ქალიშვილები, ფრიგიდული ქალიშვილები, ძალიან ქალიშვილები, უსაშველოდ ქალიშვილები, ჭეშმარიტი ქალის შვილები და სხვა.

საწყალი ეს ისედაც ერთი ციდა მაია, სულ დაბნეული დარბოდა აქეთ იქით და საოცრად ერიდებოდა კითხვის დასმა. პარალელური მონტაჟის პრინციპით, გადაცემაში მიდიოდა კადრები რომლებიც სხვადასხვა რეგიონებსა თუ დედაქალაქში გამოკითხვის შედეგებს ასახავდა.

რა თქმა უნდა, ყველას თავისი აზრი, რწმენა, სურვილი და მოთხოვნა აქვს, მაგრამ ასე კატეგორიულად? ასე გადაჭრით, ასე გულისწასვლამდე??? ....

კითხვები იყო მარტივი: "დასაშვებია თუ არა ქალს და მამაკაცს შორის სექსუალური კონტაქტი შეუღლებამდე" პასუხი: " ტიტუუუუუუუუ, რასაა ბოშო რო ბოდავ, რავა შეილება ეგ...." კითხვა: " მამაკაცს შეუძლია მეუღლეს უღალატოს და ცოლს ააქვს ამის უფლება?" პასუხი : "ახლა კაცი თუ პატარას გაივლ-გამეივლის რა უჭირს მერე და ქალს რავა ეკადრება ეგ"
კითხვა: "რას ნიშნავს ბოზი" პასუხი: " ქალი რო პაპიროსს ჩეიდებს პირში ბოზია აბა რა"
და ასე შემდეგ და ასედა ამგვარად.

გულრწფელ ბოდიშს ვიხდი ასე, კუთხური აქცენტით, რომ დავწერე, ეს რა თქმა უნდა ჩემი გასარჩევი და განსაკითხი არ არის, მაგრამ მეტი თვალსაჩინოობისთვის ჩავთვალე რომ ასე უკეთესი იქნებოდა.


მაგრამ აქ უკვე მე მაქვს კითხვა-რატომ? თან ძალიან ბევრჯე-რატომ? რატომ არ შეიძლება თუ ორ, ჯანმრთელ ადამიანს ერთმანეთი უყვარს ჰგონდეთ ასევე ჯანსაღი ურთიერთობა ამ სიტყვის ყველანაირი დატვირთვით? რატომ არ შეიძლება ერთად იცხოვრონ ხელის მოწერის, ჯვრის დაწერის, თითის ანაბეჭდების აღების, ფეხის ზომისა და სქესის ლაბორატორიულად დამტკიცების გარეშე? და საერთოდ ვისი რა საქმეა ვინ, ვისთან, რატომ, სად, რა სიხშირით და რა მოტივით წევს???

კიდევ ერთხელ გავმეორდები, კიბატონო, არავის ვედავები, არც ჩემ აზრს გახვევთ თავზე, უბრალოდ რა აუცილებელია ამის ასე მოთხოვნა და კატეგორიულად გადაწყვეტა, გქონდეთ ყველას თქვენ თქვენი აზრი, იცხოვრეთ თწვენი რწმენით და კიბატონო, აღზარდეთ საკუთარი სექსის შედეგად ჩასახულ-გაჩენილი შვილები როგორც გენებოთ, მაგრამ სხვის შვილებს რაგას ვერჩით? ხალხნო.....

თურმე ქართველებს ნამდვილი, კარგი და მსოფლიო სტანდარტების შესაბამისი სექს-შოფიც გვქონია. რად გინდა-დალეწეს, დაღეჭეს დაწვეს და დაწყევლეს. იმ მაღაზიის ადგილას, ხე რო ხეა და ბუჩქი ეგეც აღარ ხარობს მემგონი.... არადა ყოფილიყო ვის რას უშლიდა, მშვენივრად თურმე დაბურული ფანჯრები ჰქონდა, არც "სარცხვენისები" ელაგა ვიტრინაში და არც 18 წლამდელ ძარღვებში სისხლ მოწოლილ ახალგაზრდობას უშვებდნენ შიგ მაგრამ ჰა.... დავიჯერო რელიგია კრძალავს ამასაც??? ადამიანმა, კიბატონო, ქმარმა შეიძინოს მაგალითად არ ვიცი, ტყავის მათრახი და ტრუსები და საკუთარი ცოლი, საკუთარ სახლში, საკუთარ საწოლში გაამათრახოს??? თუ იმას გვეუბნება რელიგია ქმარს უარი არ უნდა უთხრაო???


არც ესაა ჩემი საქმე, კიბატონო.

თუმც კიდევ ერთი მაგრამ, ცოდოა ის, ვიღაც ლამაზი გოგო, დაბადებული სადღაც სოფელში, ჭკვიანი, პერსპექტიული, ნიჭიერი, ცოდოა, იმიტომ, რომ 18-19 წლის ასაკში გაურიგებენ ვინმე ლოყებღაჟღაჟა, კიბატონო სადნომიან და მშრომელ, მაგრამ მაინც უბრალო ბიჭს, გააყოლებენ ცოლად, გამოკეტავენ სახლში, გააჩენინებენ შვილებს უსიყვარულოდ, უპატრონოდ და ყოველგვარი სექსუალური გამოცდილება-განათლების გარეშე და რა? ასე დააჭკნობენ მიტოვებულ ეზოში ამოსული ერთი პატარა ვარდივით იმ ფაქტს შეუგებულს, რომ "ქმარი კაცია და ქე გეივლ-გემეივლის პატარას, მარა შეუნ უნდა მეითმინო"

ყველას აქვს სიტყვის უფლება. ქალსაც კაცსაც, მოხუცსაც და ბავშვსაც. ვინ რას და როგორ გაითვალისწინებს მერე, ეს უკვე სხვა საკითხია, მაგრამ არჩევანის და სიტყვის თავისუფლებას ნუ შეგვიზრუდავთ პატონო, მოგვეცით საშუალება ვიყოთ თავისუფლები და ამას გარყვნილებად და ბოზობად ნუ აღიქვამთ. არაა ეს კატასტროფა. დამთავრდა კომუნისტების დრო, დრო, რომელშიც სექსი არ არსებობდა! აქ აქცენტი იმაზე კი არ კეთდება, რომ აუცილებლად უნდა დაკავდეს წყვილი ამ "სამარცხვინო საქმით", არამედ უბრალოდ იმაზე, რომ ნუ გვახვევენ თავს სხვები თავიანთ აზრებს...!!!!! ყველას აქვს უფლება ისე იცხოვროს როგორც თვითონ მიაჩნია სწორად და არა მის გარშემომყოფებს.

ყველას აქვს სიყვარულის უფლება- სექსი კი, სიყვარულია.

21.9.11

facebook



    დარწმუნებული ვარ ძალიან ბევრი პოსტი დაწერილა ამ თემაზე და ბევრიც დაიწერება, მაგრამ ამჯერად მე მინდა გაგანდოთ ჩემი გულისტკივილი.

facebook-ი დღეს საქართველოში ისევე როგორც მთელს სამყაროში, ერთ-ერთი (მაგრამ ალბათ მაინც უფრო ერთადერთი) ყველზე პოპულარული სოციალური ქსელია, მაგრამ მგონი უფრო მართებული იქნება, თუ ვიტყვით, პარალელური სამყარო. facebook-ით ვიძინებთ და facebook-ით ვიღვიძებთ. ( აქვე დავსძენ, რომ ძალიან მშურს იმ ადამიანთა მცირე პროცენტისა, რომლებსაც ან საერთოდ არ გააჩნიათ facebook-ი, ან მისი ძალიან იშვიათი სტუმრები არიან)

ეს არის ვირტუალური სამყარო რომელიც გართმევს უამრავ დროს, გაძლევს ყველაფრის საშუალებას და ასევე გზღუდავს. facebook-ში შეგიძლია იყო ( ნუ რათქმაუნდა ისევე როგორც ყველგან ვირტუალურ სივრცეში) ის ვინც გაგიხარდება. უფრო ხშირად ეს უბრალოდ შენთვის სასურველი ინფორმაციის გავრცელების საუკეთესო, მარტივი და თითქოსდა შენგან დამოუკიდებელი საშუალებაა. მაგალითად გადაიღე ახალი ფოტო, რომლის დემონსტრირებაც გინდა შენი friend-ებისთვის, მაგრამ არა პირდაპირი გზით. რამდენიმე წამი, ერთი share და საქმეც გაკეთებულია. მერე უამრავი პირფერი კომენტარი, გამაღიზიანებელი ლაქუცი და " ჩემი ჩემი ჩემი კრასავიცა"-ს ყვირილი მარჯვნივ მარცხნივ.

რათeქამუნდა facbook-ი დადებითი თვისებებითაც არის დაჯილდოვებული მშობელი მამისა (mark zuckerberg) და ეგზომ დიდი შემოქმედებითი კოლექტივის მიერ. (ჩამოთვლას არ დავიწყებ, დარწმუნებული ვარ ჩემზე კარგად იცით)


მაგრამ, მე მაწუხებს ეს საოცარი დამოკიდებულება ჰაერის მსგავსს გამჭვირვალობაზე, რომელიც ძაბრივით მიწოვს და მაიძულებს დავექვემდებარო..... მას მერე რაც facebook-ის მომხმარებელი ვარ, მისი სტრუქტურა, შიგთავსი და ვიზუალი ბევრჯერ შეიცვალა, ბევრჯერაც დავიბენი და გავბრაზდი მაგრამ რა, დღემდე მისი აქტიური მომხმარებელი ვარ რაც დიდად სახარბიელო არ არის
.
       არაერთხელ (ჩემდა სამწუხაროდ) გადავყრივარ გარდაცვლილი ადამიანის facebook-ს,სადაც მის wall-ზე სხვადასხვა ადამიანები წერდნენ სამძიმრის წერილებს, დებდნენ სევდიან სიმღერებს და სხვა მსგავსი მარაზმით მოიხსენიებდნენ დაღუპულს. ( ალბათ ნაკლებ თემატურად მაგრამ მაინც უნდა ჩავურთო, მარტო ის ისტორია რად ღირს, დედამ რო ფერმის მოსავლის აღების გადამკიდე შვილი მოკლა შიმშილით). მაფიქრებს უკვე ეს facebook-ი.... მეშინია მეც არ გავაფრინო......


ისმის კითხვა: ბევრია ჩესმ დღეში??? პასუხი: დიახ. მაგრამ ამ "ბევრიდან" ძალიან ცოტას აწუხებს ეს ფაქტი. (მეც მათ შორის ვიყავი სანამ არ მივხვდებოდი რომ  facebookომანია დამემართა)
facebook-მა ჩაძირა ოდნოკლასნიკები ( რაც მე მაპატიეთ და საოცრად მახარებს) ჩაძირა skype,  yahoo ( ნუ იგი აგერ უკვე მერამდენე წელია ქართულ რეალობაში ჩაიძირა მაგრამ მაინც...) msn და  სხვა.

არ შემედავოთ, ჩაძირა. მე პირადად მართლა თვეში ერთხელ თუ შევალ skype-ში, ისიც თუ ვიღაცას რაღაც საქმე აქვს.

დიახ, მე მქვია ნინა შმიდტი  და მე  facebook დამოკიდებული ვარ.

20.9.11

დო, რე, მე, ფა, სოლ, ლა, სი, დო.

დო-სი-ლა-სოლ-ფა-მი-რე-დო. :)))) მარტივი შვიდი ნოტი რომლიდანაც იქმნება ყველაფერი-დაწყებული იავნანიდან, რომელსაც დედა უმღერის შვილს, დამთავრებული მძაფრ-სიუჟეტიანი ფილმების საუნტრეკებით.

მე ყველანაირ მუსიკას ვუსმენ. ამჟამად gramatik-ი მაქვს აჟღერებული და რაღაცნაირად მამშვიდებს. (გიზიარებთ ჩემს ერთ-ერთ საყვარელ კომპოზიციას: http://www.youtube.com/watch?v=FZK9Zi26Izc ) gramatik-ი აღგვამაღლებს, ვით ეჟვანნი ამას ჟღერენ :)

საინტერესოა ძირითადად რა სტილისა და მიმდინარეობას ეტანებიან ქართველი ახალგაზრდები :) ალბათ ეს მაინც როკია, თუმც არსებობს მეორე კატეგორიაც, (რომლებსაც მე გრუზინებს ვეძახი და ამით ყველაფერი ნათქვამია:) ) რომლებიც თვლიან რომ როკი სატანისტურია, მაგრამ the beatles მაინც მაგარია :) (ამონარიდი ციკლიდან "მხოლოდ საქართველოში")

როკერობა- მოდაშია. ერთი პერიოდი რაღაც კიდევ ერთი საინტერესო და ჩემთვის პირადად ოდნავ საშიში მიმდინარეობაც შემოიჭრა ჩვენ ღვთისმშობლის წილხვედრ ქვეყანაში-ეს იყო ემო. :) რომელთა ყოველდღიურ გარდერობში ძირითადად ვარდისფერი და შავი ფერები სჭრბობდა :)

მუსიკას თავისი დანიშნულება აქვს, ასე მჯერა მე. მაგალითად არ შეიძლება უსმენდე "ხმალი ავლესოთ ქართველებოს" და ზეპელინების " baby i'm gonna leave u"-ს ერთდროულად და ერთი და იგივე სიხშირით. მუსიკა ქმნის განწყობას, მაგრამ უფრო ხშირად, განწყობით იქმნება მუსიკა.

თუმცაღა......

ალბათ ბევრი თქვენთაგანი დაკვირვებია, წარმოიდგინეთ რომელიმე საშინელებათა ფილმის ყველაზე მძაფრი მომენტი და ზედ მულტფილმ "happy three friends"-ის საუნტრეკი :)  (უფრო მეტი თვალსაჩინოობისთვის ვდემონსთრირებ სიმღერას: http://www.youtube.com/watch?v=EXjuR0AvLrw ) ხომ საერთოდ არ იქნებოდა საშიში? იდიოტური კომედიები ხომ სწორედ ამ პრინციპით იგება? :))))

მე პირადად ვუსმენ ბევრს და ბევრჯერ. ძირითადად მაინც earth wind and fire; m.j.j jackson; barry white; beyonce, brian culbertson; chris bott; and chillout music.

მჯერა ბევრი გამომრჩა, მაგრამ იმისიც მჯერა რომ არ მიწყენენ :)

მოკლედ....

სიამოვნებით მოვისმენ თქვენს აზრებს საყვარელი კომპოზიტორის, ავტორისა თუ შემსრულებლის შესახებ და საერთოდ, ვიმჯელოთ მუსიკაზე და მუსიკალურ გემოვნებაზე, მასზე ხომ დავობენ? :)))))





19.9.11

odyssey ანუ დაუვიწყარი შოუ თბილისსში


თითოეული პოსტის დაწყებისას გინდა რომ ის წინამორბედებზე და ამბიციების მოზღვავების შემთხვევაში-ყველა სხვის პოსტზე საუკეთესო იყოს, თუმც ეს ნამეტანია ჩემი აზრით :)))

დღეს მინდა გაგიზიაროთ ჩემი შთაბეჭდილებები სპექტაკლ " ოდისეას" შესახებ. ეს იყო ყველაზე მარტივი სპექტაკლი რაც ცხოვრებაში მინახავს, ურთულესი სცენარით და შესრულებით. მივყვეთ თანმიმდევრობით.

საღამოს 5 საათსა და 45 წეუთზე თბილისის დროით, დედაჩემის ნერვიული ზარი გაისმა ჩემს ტელეფონზე. "ალო"-ს თქმა და "ჩქარა ჩაიცვი და გამოვარდი მუსიკის და დრამის თეატრშიო" ერთი იყო. დავნებდი და გავეშურე მოლიდინით აღვსილი თეატრისკენ.

ადგილზე მისულს დამხვდა შავი, უსახური სცენა ყოველგვარი დეკორაციის გარეშე. შავივე ფარდებით, დაბნეული კაპელდინერებითა და ჯუჯღუნა დამლაგებლით "აქ ნუ დადიხართ ეხლა მოვწმინდე" (გეგონება ჩემი ბრალი იყოო იქამდე რომ რატომღაცდა არ მოწმინდა). მოკლედ.....

დაიწყო სპექტაკლი და მეც მოვემზადე რაღაც განსაკუთრებულისთვის. მინდა აღვნიშნო რომ მივიღე კიდეც. ბრიტანელი მსახიობის მონო წარმოდგენამ შემძრა და დამიმონა. george mann-ი საათი და ათი წუთის განმავლობაში იდგა სრულიად შიშველ სცენაზე, ყველანაირი მუსიკისა თუ დეკორაციია-განათებების გარეშე და ასრულებდა მთხრობელის, ოდისევსისა და ყველა ამ მითში არსებული პერსონაჟის როლს, ისე რომ გული დამწყდა სპექტაკლის დასრულებისას და ჩემს გვერდით მჯდომ ამხანაგს გადავულაპარაკე: " რა მაგარი იყო, არ მეყოთქო"


რათქმაუნდა დარბაზში მოიძებნენ ნამდვილი "გრუზინებიც", რომლებმაც თქვეს ეს რა იყო, ამას ჩვენც ხომ შევძლებდითთო, რაზეც მე კარგი ბოქსიორივით გავიაჩე და ვიღაცამ იქვე მიმაყუჩა ქეჩოში ხელის ჩავლებით (როგორც მოგვიანებით გაირკვა, ეს ვიღაც დედაჩემი იყო).

ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, ჯორჯს იგივე გეორგს, იგივიე გიორგის ანუ საბოლოოდ george mann-s წლის საუკეთესო მსახიობად, უნიჭიერეს ადამიანად და უბრალოდ კარგ პიროვნებად ვაღიარები (ამ უკანასკნელში მის დასსთან ვახშმობის შემდეგ დავრწმუნდი ფესტივალის სპონსორ კლუბში)

აი ასეთი იყო დღევანდელი დღე. მე, უაზროდ კმაყოფილი და უზომოდ შეყვარებული გიორგიზე დავბრუნდი სახლში და სწრაფ რეჟიმში გაგიზიარეთ ეს ყოველივე. რამდენად კარგად ეს კიდევ საკითხავია, მაგრამ როგორც უნიჭო ხუმრობის მოყოლისას უყვართ ხოლმე თქმა:" ეს უნდა გენახა"-ო, მართლაც, იქ უნდა ყოფილიყავით და ეს უნდა გენახათ!!! :))))

18.9.11

როდის ვწეროთ პოსტები?

დილის 5 საათსა და 46 წუთზე რომ პოსტის დაწერას დაიწყებ, ის მთლად დალაგებული ვერ უნდა გამოვიდეს, მაგრამ მხოლოდ ახლა მოვიცალე ამისთვის.

რას ვაკეთებდი მთელი დღე? - თბილისის საერთაშორისო თეატრალური ფესტივალის ფარგლებში, სტუმრად ჩამოსული უცხოური დასის თითქმის ყველა რასის წარმომადგენელს, რომლებიც ისრაელის სახელით გვეწვივნენ აქეთ-იქით უიმედოდ დავასეირნებდი და ჩემი დამტვრეული (თუმც როგორც შემდგომ აღინიშნა-უბადლო და ბრწყინვალე) ინგლისურით არარსებულ ლეგენდებს ვუყვებოდი, იმის შესახებ თუ როგორ ამოწმებდნენ ძველ დროში მამაკაცები საცოლის ქალიშვილობა-არ ქალიშვილობას გოგირდის აბანოებში სტუმრობით.

"ოუ, რილი?" "რილი რილი???"

ძირითადი კომენტარი ეს იყო.-აბა რას იტყოდნენ, პროგრესულად მოაზროვნე ხალხია, რით გააკვირვებ? :) მე დიდად არ მადარდებდა ისინი რას იფიქრებდნენ, მთავარი იყო სიამოვნება მიეღოთ და თავიანთი ძვირადღირებული კამერებით ყოვლად იაფფასიანი ფოტოები გადაეღოთ.

საბოლოო ჯამში კარგები იყვნენ, ფაქტიურად ლანძღვა გამომივიდა მაგრამ დამღალეს. საშინლად. ჩამოუყალიბებელ ბედუინთა ბრბოს უფრო გავდნენ ვიდრე განვითარებულ ადამიანებს. :)

საღამოს საკმაოდ არასტანდარტულ სპექტაკლსაც დავესწარი, რომელიც მამაკაცის და ქალის ვირტუალურ სექსზე მოგვითხრობდა და ძირითადად ფალოსის თაყვანისცემაზე იყო აგებული. მისი დასრულების შემდეგ, რომელიც ისეთი მოულოდნელი იყო, რომ ვერავინ დამსწრე საზოგადოებიდან ვერ გაიგო თუ რა მოხდა, მეც მათსავით დაბნეული გამოვედი დარბაზიდან და ქოთქოთით გავეშურე ლუკას მეგობართან სადაც ღვაწლმოსილი საზოგადოება უკვე ნახევარი საათის განმავლობაში ამაგრებდა მაროს გრილ და საინტერესოდ მოწყობილ აივანს ყავის ჭიქებითა და სიგარეტით ხელში.

მარო საინტერესო გოგოა. დღეს გავიცანი და მომეწონა. რაც მთავარია განათლბულია და ეს გამარჯობის მერევე იგრძნობა. ამან მომხიბლა :)

უკვე მოგვიანებით ფესტივალის კლუბში აღმოვჩნდი, სადაც ვიცეკვე ყველასა და ყველაფერთან, ვიმღერე გულში თუ სახალხოდ, დავლიე თეთრი და წითელი ღვინოები ბოლოს საიდანღაც ჭრელო პეპელა შემომესმა და იქითკენ წასულს ხელში ჩემი მეგობრები შემრჩნენ, რომლებიც რატომღაც დიდი მონდომებით სწორედ ამ ქართულ ნაციონალურ სიმღერას შლიდნენ ხმებში ლატვიელი სტუმრებისთვის, სიმღერაშიც და მათ შორისაც დიდი ბოდიშებით ჩავეკვეხე და პირველი ხმა დავუმღერე.

როგორც იქნა ყველა წავიდა, გაბედნიერებული ლატვიელები სპეციალურად დაქირავებულ, გაპრანჭულ სამარშრუტო ტაქსსში ავტენეთ, ხელი დავუქნიეთ და ფეხით გამოვუყევით მოკირწყლულ ლესელიძეს.

ახლა კი სახლში მოსული ჩავგორდი საწოლში და გამოვაცხვე ეს პოსტი :) home, sweet home :)

17.9.11

მოგესალმებით საგიჟეთიდან, ანუ სათვალეებიანი ბლოგის პირველი პოსტი :)

დაბადება :)))..........
ჯერ ქალი წვალობს, იჭინთება, ისმის ბავშვის ტირილი (ეს კარგის ნიშანია) მერე ექიმი შუბლზე დაცვარულ ოფლს იწმენდს, მშობელს ბავშვის სქესს ახარებს და ოთახიდან გადის. ესაა დაბადება ( რათქმაუნდა სისხლიან დეტალებს ვახტები :) 
)
ამ ვირტუალურ რეალობაში ჩვენ სხვანაირად დავიბადეთ.
მაშ ასე, მოგესალმებათ სათვალეებიანი ბლოგი და მისი რაოდენც გასაკვირი არ უნდა იყოს უსათვალო ავტორ-შემსრულებელი. ეს პირველი ნაბიჯებია ბაბანა-თევზისა და მთელი ჩვენი კოლექტივის ცხოვრებაში, რომელიც იმედია ეგზომ წარამტებული იქნება. მინდა საზეიმო ვითარებაში გაცნობოთ რომ ჩვენი ბლოგი მზადაა წეროს და თქვენ იკითხოთ თუ რავიცი როგორცაა  wish me luck!!!!!  :)